Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
Both sides previous revision Poprzednia wersja Nowa wersja | Poprzednia wersja | ||
historia_klubu [2013/01/29 08:41] Administrator |
historia_klubu [2014/06/14 23:23] (aktualna) Administrator |
||
---|---|---|---|
Linia 1: | Linia 1: | ||
====== Historia klubu ====== | ====== Historia klubu ====== | ||
+ | {{ :osoby:jozefwisniewski.jpg?100|Józef Wiśniewski}} | ||
===== Narodziny judo w Bytomiu ===== | ===== Narodziny judo w Bytomiu ===== | ||
- | Powstanie judo w Bytomiu było dziełem przypadku lub inaczej zbiegu okoliczności. Do Bytomia sprowadził się obecny Prezes Klubu [[Józef Wiśniewski]], po zawarciu związku małżeńskiego z bytomianką, świeżo upieczoną absolwentką AWF-u, nauczycielką w Zespole Szkół Gastronomicznych w Bytomiu. To właśnie [[Józef Wiśniewski]] uprawiający tę mało znaną dyscyplinę sportu w Polsce, a zupełnie nie znaną w Bytomiu podjął się jej tworzenia. Propozycję tworzenia sekcji judo złożył mu w [[1965]] roku [[Jerzy Duryński]] ówczesny Prezes TKKF „Orzeł” przy KWK „Dymitrów”. Propozycja ta oprócz dobrych intencji nie wniosła niczego więcej. Nie było miejsca do treningów, maty do judo, kimon, pieniędzy i uprawiającej judo młodzieży. [[Józef Wiśniewski]] podjął jednak wyzwanie. | + | Powstanie judo w Bytomiu było dziełem przypadku lub inaczej zbiegu okoliczności. Do Bytomia sprowadził się Ś.P. [[Józef Wiśniewski]], po zawarciu związku małżeńskiego z bytomianką, świeżo upieczoną absolwentką AWF-u, nauczycielką w Zespole Szkół Gastronomicznych w Bytomiu. To właśnie [[Józef Wiśniewski]] uprawiający tę mało znaną dyscyplinę sportu w Polsce, a zupełnie nie znaną w Bytomiu podjął się jej tworzenia. Propozycję tworzenia sekcji judo złożył mu w [[1965]] roku [[Jerzy Duryński]] ówczesny Prezes TKKF „Orzeł” przy KWK „Dymitrów”. Propozycja ta oprócz dobrych intencji nie wniosła niczego więcej. Nie było miejsca do treningów, maty do judo, kimon, pieniędzy i uprawiającej judo młodzieży. [[Józef Wiśniewski]] podjął jednak wyzwanie. |
Nie mając w judo zawodniczych sukcesów, chciał jako trener dorównać swej żonie, będącej akademicką wicemistrzynią Świata i wicemistrzynią Polski w lekkoatletyce. Wykorzystując salę gimnastyczną w której uczyła Żona, sześć wypożyczonych materacy gimnastycznych i stare owerole zamiast kimon, ruszył z zapałem do pracy. Dokonał naboru chętnej młodzieży i 10.01.[[1966]] rozpoczął pierwsze zajęcia. W szeregu adeptów na pierwszej zbiórce stał [[Zenon Mościński]], późniejszy zawodnik, członek Kadry Narodowej, następnie trener do chwili obecnej. Wśród pierwszych zawodników znalazł się przybyły z Pałacu Młodzieży Katowice [[Ryszard Hara]] z 3 Kyu. | Nie mając w judo zawodniczych sukcesów, chciał jako trener dorównać swej żonie, będącej akademicką wicemistrzynią Świata i wicemistrzynią Polski w lekkoatletyce. Wykorzystując salę gimnastyczną w której uczyła Żona, sześć wypożyczonych materacy gimnastycznych i stare owerole zamiast kimon, ruszył z zapałem do pracy. Dokonał naboru chętnej młodzieży i 10.01.[[1966]] rozpoczął pierwsze zajęcia. W szeregu adeptów na pierwszej zbiórce stał [[Zenon Mościński]], późniejszy zawodnik, członek Kadry Narodowej, następnie trener do chwili obecnej. Wśród pierwszych zawodników znalazł się przybyły z Pałacu Młodzieży Katowice [[Ryszard Hara]] z 3 Kyu. | ||
Linia 81: | Linia 82: | ||
- | Lata 1979-1982 stały się okresem budowy podstaw do wielkich sukcesów. Decyzja trenera [[Józef Wiśniewski|Józefa Wiśniewskiego]] o wsparciu jego warsztatu szkoleniowego przez sprowadzenie doświadczonego trenera i kolegi z ROW Rybnik Ryszarda Rejdycha okazała się słuszna. Józef Wiśniewski i Ryszard Rejdych stworzyli doskonały trenerski duet. Do dyspozycji mieli wielu zawodników, starych którzy jeszcze potrafili osiągnąć niezłe wyniki i młodych, bardzo obiecujących. Starsi Kuleszewicz, Kulesza, Kruszena, Klimek uzupełnieni doświadczonymi Zorychtą i Żołądkiem z ROW Rybnik oraz młodzi wychowankowie Legień, Sadowski, Stawski, Czekaj, Bocheński, Szafosz, Dolężych uzupełniani przybyłymi z Startu Częstochowa Pitułą i z ROW Rybnik Donatem stanowili coraz silniejszy zespół. | + | Lata 1979-1982 stały się okresem budowy podstaw do wielkich sukcesów. Decyzja trenera [[Józef Wiśniewski|Józefa Wiśniewskiego]] o wsparciu jego warsztatu szkoleniowego przez sprowadzenie doświadczonego trenera i kolegi z ROW Rybnik [[Ryszard Rejdych|Ryszarda Rejdycha]] okazała się słuszna. [[Józef Wiśniewski]] i [[Ryszard Rejdych]] stworzyli doskonały trenerski duet. Do dyspozycji mieli wielu zawodników, starych którzy jeszcze potrafili osiągnąć niezłe wyniki i młodych, bardzo obiecujących. Starsi Kuleszewicz, Kulesza, Kruszena, Klimek uzupełnieni doświadczonymi Zorychtą i Żołądkiem z ROW Rybnik oraz młodzi wychowankowie [[Waldemar Legień|Legień]], [[Piotr Sadowski|Sadowski]], Stawski, Czekaj, Bocheński, Szafosz, Dolężych uzupełniani przybyłymi z Startu Częstochowa Pitułą i z ROW Rybnik Donatem stanowili coraz silniejszy zespół. |
- | Nastąpiła ogromna progresja wyników indywidualnych i zespołowych. Pierwszy medal Mistrzostw Polski dla Czarnych zdobył Marian Donat, zdobył również V miejsce na Mistrzostwach Europy Wiedeń 80 i był pierwszym olimpijczykiem Czarnych na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie. Andrzej Kruszena został pierwszym złotym medalistą Mistrzostw Polski. Paweł Klimek zdobył VII miejsce na Mistrzostwach Europy Debrecenn 81. | + | Nastąpiła ogromna progresja wyników indywidualnych i zespołowych. Pierwszy medal Mistrzostw Polski dla Czarnych zdobył [[Marian Donat]], zdobył również V miejsce na Mistrzostwach Europy Wiedeń 80 i był pierwszym olimpijczykiem Czarnych na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie. [[Andrzej Kruszena]] został pierwszym złotym medalistą Mistrzostw Polski. [[Paweł Klimek]] zdobył VII miejsce na Mistrzostwach Europy Debrecenn 81. |
- | Jednak sukcesem największej nadziei było zdobycie przez Waldemara Legienia tytułu Mistrza Europy Juniorów San Marino 81 i brązu Tivgoviste 82. Henryk Stawski zajął w San Marino VII miejsce. Drużyna Czarnych Bytom weszła na stałe do czołówki krajowej rywalizacji zdobywając w latach 1981-82 IV miejsce w rywalizacji krajowej. W czerwcu 1982 Czarnych opuszcza trener Ryszard Rejdych powracając do ROW Rybnik. | + | Jednak sukcesem największej nadziei było zdobycie przez [[Waldemar Legień|Waldemara Legienia]] tytułu Mistrza Europy Juniorów San Marino 81 i brązu Tivgoviste 82. [[Henryk Stawski]] zajął w San Marino VII miejsce. Drużyna Czarnych Bytom weszła na stałe do czołówki krajowej rywalizacji zdobywając w latach 1981-82 IV miejsce w rywalizacji krajowej. W czerwcu 1982 Czarnych opuszcza trener [[Ryszard Rejdych]] powracając do ROW Rybnik. |
===== Era Legienia i Czarnych ===== | ===== Era Legienia i Czarnych ===== | ||
- | Lata 1983-1992 to najwspanialsze lata sukcesów. Olimpijskie złoto Waldemara Legienia Seul 88 i Barcelona 92 stały się największym światowym osiągnięciem tego zawodnika a jednoczesnie klubu. Sześć medali zdobytych przez Waldemara Legienia na Mistrzostwach Świata i Europy były dopełnieniem wspaniałych rezultatów. Czarni zostali drużynowym wicemistrzem Polski i w 1983 roku po raz pierwszy zdobyli 6 medali w Indywidualnych Mistrzostwach Polski. Pasmo medalowych sukcesów indywidualnych i zespołowych kontynuowali w Mistrzostwach Polski w latach następnych. Wielu zawodników awansowało do Kadry Narodowej i Olimpijskiej. Zbigniew Szafosz, Piotr Bocheński, Marek Pituła, Henryk Stawski, Piotr Sadowski, Wiesław Czekaj, Andrzej Kruszena, Paweł Klimek, Marian Donat na czele z liderem Waldemarem Legieniem stanowili bardzo silny zespół stając się niemal etatowym Mistrzem Polski zdobywając ten tytuł poraz pierwszy w 1984 roku. Reprezentanci Czarnych występują w tych latach licznie na Mistrzostwach Świata i Europy. | + | Lata 1983-1992 to najwspanialsze lata sukcesów. Olimpijskie złoto [[Waldemar Legień|Waldemara Legienia]] Seul 88 i Barcelona 92 stały się największym światowym osiągnięciem tego zawodnika a jednoczesnie klubu. Sześć medali zdobytych przez [[Waldemar Legień|Waldemara Legienia]] na Mistrzostwach Świata i Europy były dopełnieniem wspaniałych rezultatów. Czarni zostali drużynowym wicemistrzem Polski i w 1983 roku po raz pierwszy zdobyli 6 medali w Indywidualnych Mistrzostwach Polski. Pasmo medalowych sukcesów indywidualnych i zespołowych kontynuowali w Mistrzostwach Polski w latach następnych. Wielu zawodników awansowało do Kadry Narodowej i Olimpijskiej. [[Zbigniew Szafosz]], [[Piotr Bocheński]], [[Marek Pituła]], [[Henryk Stawski]], [[Piotr Sadowski]], [[Wiesław Czekaj]], [[Andrzej Kruszena]], [[Paweł Klimek]], [[Marian Donat]] na czele z liderem [[Waldemar Legień|Waldemarem Legieniem]] stanowili bardzo silny zespół stając się niemal etatowym Mistrzem Polski zdobywając ten tytuł poraz pierwszy w 1984 roku. Reprezentanci Czarnych występują w tych latach licznie na Mistrzostwach Świata i Europy. |
- | W roku 1985 Czarni poraz pierwszy w Polsce jako zespół klubowy reprezentują Polskę w Klubowym Pucharze Europy, kontynując występy te w latach następnych. Silną drużynę uzupełniają młodzi wychowankowie klubu Wieczorek, Barszcz, Dolezych, Brzezina i zawodnicy pozyskani Kender, Kotliński z AZS Gliwice, Rak z Błękitnych Tarnów. | + | W roku 1985 Czarni poraz pierwszy w Polsce jako zespół klubowy reprezentują Polskę w Klubowym Pucharze Europy, kontynuując występy te w latach następnych. Silną drużynę uzupełniają młodzi wychowankowie klubu Wieczorek, Barszcz, Dolezych, Brzezina i zawodnicy pozyskani Kender, Kotliński z AZS Gliwice, Rak z Błękitnych Tarnów. |
- | Pierwszym trenerem jest nadal Józef Wiśniewski. Kończąc karierę zawodnicy stają się jego asystentami. Najpierw Marian Donat a następnie Wiesław Czekaj i Zenon Mościński nadal szkolił juniorów. W latach tych kierownikami sekcji byli najpierw Witold Kulesza a następnie Krzysztof Gajos. | + | Pierwszym trenerem jest nadal [[Józef Wiśniewski]]. Kończąc karierę zawodnicy stają się jego asystentami. Najpierw [[Marian Donat]] a następnie [[Wiesław Czekaj]] i [[Zenon Mościński]] nadal szkolił juniorów. W latach tych kierownikami sekcji byli najpierw [[Witold Kulesza]] a następnie [[Krzysztof Gajos]]. |
- | Narybek szkolą młodzi trenerzy m. in. Andrzej Knapik i najbardziej lubiany przez dzieci, wcześnie kończący sportową karierę Piotr Wicher. Świetny zespół uzupełnia wspaniały lekarz dr Jan Nowicki. | + | Narybek szkolą młodzi trenerzy m. in. [[Andrzej Knapik]] i najbardziej lubiany przez dzieci, wcześnie kończący sportową karierę [[Piotr Wicher]]. Świetny zespół uzupełnia wspaniały lekarz dr [[Jan Nowicki]]. |
Rok 1992 to rok szczególnych wydarzeń: | Rok 1992 to rok szczególnych wydarzeń: | ||
- | Drugi złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie zdobywa Waldemar Legień następuje kolejny etap rozbudowy obiektu i 07.11.1992 roku odbywa się uroczyste otwarcie nowej hali judo, ale kluczowym wydarzeniem tej uroczystości jest pożegnanie Waldemara Legienia kończącego zawodniczą karierę. | + | Drugi złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie zdobywa [[Waldemar Legień]] następuje kolejny etap rozbudowy obiektu i 07.11.1992 roku odbywa się uroczyste otwarcie nowej hali judo, ale kluczowym wydarzeniem tej uroczystości jest pożegnanie [[Waldemar Legień|Waldemara Legienia]] kończącego zawodniczą karierę. |
- | Podczas tej wspaniałej ceremoni żegnany jest również trener Józef Wiśniewski, który podjął samodzielną decyzję o zakończeniu pracy trenerskie po 27 latach pełnienia funkcji pierwszego trenera. Masażystą w klubie jest Piotr Dybul. | + | Podczas tej wspaniałej ceremoni żegnany jest również trener [[Józef Wiśniewski]], który podjął samodzielną decyzję o zakończeniu pracy trenerskie po 27 latach pełnienia funkcji pierwszego trenera. Masażystą w klubie jest [[Piotr Dybul]]. |
===== Nowe dziesięciolecie ===== | ===== Nowe dziesięciolecie ===== | ||
- | Rok 1993 jest początkiem nowej ery Czarnych.Wielu dobrych zawodników sukcesywnie kończy zawodniczą karierę. Pierwszym trenerem zostaje Waldemar Legień nie mając już do dyspozycji zbyt wielu dobrych zawodników. Po roku pracy i 22 latach przynależności do Czarnych Waldemar Lecień rezygnuje z funkcji trenera i podejmuje kontrakt trenerski w Francji. Intensywnie trenująca młodzież Czarnych jest wielką nadzieją klubu jednak nie na najbliższą przyszłość. Młodzi trenowani przez trenera Mościńskiego są zapowiedzią przyszłych sukcesów m . in. Matyjaszek, Krawczyk, Misztal, Oaddovrach, Jabłoński, Skulte, Golus i inni. | + | Rok 1993 jest początkiem nowej ery Czarnych.Wielu dobrych zawodników sukcesywnie kończy zawodniczą karierę. Pierwszym trenerem zostaje [[Waldemar Legień]] nie mając już do dyspozycji zbyt wielu dobrych zawodników. Po roku pracy i 22 latach przynależności do Czarnych [[Waldemar Legień]] rezygnuje z funkcji trenera i podejmuje kontrakt trenerski w Francji. Intensywnie trenująca młodzież Czarnych jest wielką nadzieją klubu jednak nie na najbliższą przyszłość. Młodzi trenowani przez trenera [[Zenon Mościński|Mościńskiego]] są zapowiedzią przyszłych sukcesów m . in. [[Przemysław Matyjaszek|Matyjaszek]], [[Robert Krawczyk|Krawczyk]], Misztal, Oaddovrach, Jabłoński, Skulte, [[Piotr Golus|Golus]] i inni. |
- | Medalowe sukcesy Matyjaszka, Krawczyka, Golusa, i pozyskanego Zimoląga na Mistrzostwach Świata i Europy juniorów to nowa era sukcesów Czarnych.Klubowy zespół uzupełniają: Cyran z Startu Częstochowa, Michałek z Piasta Cieszyn, Wojnarowicz z PKS Katowice oraz Zimoląg i Klonek z Budowlanych Sosnowiec. zaczyna się tworzyć mocny klubowy zespół, który wraca na tron Mistrza Polski i kontynuuje sportowe tradycje drużyny Legienia. | + | Medalowe sukcesy [[Przemysław Matyjaszek|Matyjaszka]], [[Robert Krawczyk|Krawczyka]], [[Piotr Golus|Golusa]], i pozyskanego Zimoląga na Mistrzostwach Świata i Europy juniorów to nowa era sukcesów Czarnych.Klubowy zespół uzupełniają: Cyran z Startu Częstochowa, Michałek z Piasta Cieszyn, [[Janusz Wojnarowicz|Wojnarowicz]] z PKS Katowice oraz Zimoląg i Klonek z Budowlanych Sosnowiec. zaczyna się tworzyć mocny klubowy zespół, który wraca na tron Mistrza Polski i kontynuuje sportowe tradycje drużyny Legienia. |
Na indywidualnych Mistrzostwach Polski ponownie padają medalowe rekordy Czarnych, drużyna na wiele lat odzyskuje Mistrzowskie tytuły. | Na indywidualnych Mistrzostwach Polski ponownie padają medalowe rekordy Czarnych, drużyna na wiele lat odzyskuje Mistrzowskie tytuły. | ||
- | Od 10 lat nieśmiało rozpoczyna się działalność kobiecego judo Czarnych. Pierwsza wychowanka trenera Mościńskiego Anna Socha zdobywa Tytuł mistrzyni Polski. | + | Od 10 lat nieśmiało rozpoczyna się działalność kobiecego judo Czarnych. Pierwsza wychowanka trenera [[Zenon Mościński|Mościńskiego]] [[Anna Socha]] zdobywa Tytuł mistrzyni Polski. |
- | W jej ślady, po latach idą wspaniałe siostry Raińczyk Magdalena, Paulina i Weronika, wszystkie zdobywczynie brązowych medali Mistrzostw Europy. | + | W jej ślady, po latach idą wspaniałe siostry Raińczyk [[Magdalena Rainczuk|Magdalena]], [[Paulina Rainczuk|Paulina]] i [[Weronika Rainczuk|Weronika]], wszystkie zdobywczynie brązowych medali Mistrzostw Europy. |
- | Trenerem I drużyny jest Marek Pituła, Zenon Mościński obejmuje funkcję trenera koordynatora. Kierownikiem Klubu jest Piotr Wicher. W 1994 roku Józef Wiśniewski zostaje Prezesem Polskiego Związku Judo. Od 1991 roku etatowo o finanse klubu dba niezastąpiony księgowy Jan Kopiec, który wcześniej był działaczem niemal od początku istnienia Czarnych. | + | Trenerem I drużyny jest [[Marek Pituła]], [[Zenon Mościński]] obejmuje funkcję trenera koordynatora. Kierownikiem Klubu jest [[Piotr Wicher]]. W 1994 roku [[Józef Wiśniewski]] zostaje Prezesem Polskiego Związku Judo. Od 1991 roku etatowo o finanse klubu dba niezastąpiony księgowy [[Jan Kopiec]], który wcześniej był działaczem niemal od początku istnienia Czarnych. |
- | Czarni nadal są potęgą polskiego judo, oczekując z nadzieją na następcę mistrza Waldemara Legienia. | + | Czarni nadal są potęgą polskiego judo, oczekując z nadzieją na następcę mistrza [[Waldemar Legień|Waldemara Legienia]]. |